پیشنهاد ویتالیک بوترین برای تمرکززدایی بیشتر اتریوم چه بود؟

تکامل پیوسته‌ شبکه اتریوم به عنوان دومین بلاک چین بزرگ دنیا از نظر مارکت کپ، برای جامعه کاربران گسترده آن بسیار حیاتی محسوب می‌شود و هدف از این تغییرات پیشنهادی تقویت تمرکززدایی، کارآیی و امنیت است. اصلی‌ترین مسئله مورد بررسی در پروپوزال بوترین به محدودیت‌های حال حاضر سیستم استیکینگ مربوط می‌شود.

به گزارش والکس و به نقل از cryptoslate، ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، بنیانگذار شبکه اتریوم، در هفته‌ی گذشته پروپوزال نوآورانه‌ای را معرفی کرد که هدف آن بهبود مکانیزم استیکینگ این پلتفرم است.

یک چشم‌انداز غیرمتمرکزتر برای استیکینگ اتریوم

اصلی‌ترین مسئله‌ای که در پروپوزال بوترین بررسی شده، مربوط به محدودیت‌های حال حاضر سیستم استیکینگ است.

نکته قابل‌توجه اینجاست که او مشکلات تمرکززدایی را در فرآیند انتخاب اپراتورهای گره (Node) انواع مختلف استخرهای استیکینگ مشخص کرده و نقص‌های فعلی مکانیزم اجماع لایه اول (L1) را تشخیص داده است.

در حال حاضر، محدودیت‌های استیکینگ انفرادی با مسائل مرتبط با لیکویید استیکینگ ترکیب شده و این امر بدان معناست که پلتفرم فقط می‌تواند بین حدود ۱۰۰ هزار تا ۱ میلیون امضای BLS را در هر اسلات پردازش کند.

یک مشکل دیگر هم از الزام مسئولیت‌پذیری در امضا ظاهر می‌شود، که یک سابقه‌ مشارکت را برای هر امضا می‌طلبد. اگر رشد اتریوم به صورت جهانی و در این مقیاس صورت گیرد، استفاده از دنک شاردینگ (Danksharding) کامل برای ذخیره‌سازی هنوز هم ممکن است با کمبودهایی روبرو شود. دلیل آن هم این است که اتریوم با صرف ۱۶ مگابایت در هر اسلات حدود ۶۴ میلیون استیک‌کننده را در خود جای می‌دهد.

دنک شاردینگ یک طرح شاردینگ محسوب می‌شود که مفهوم کارمزد بازار ادغام شده را پیاده‌سازی می‌کند. بر خلاف شاردینگ معمولی، که در آن شاردها پیشنهاددهندگان بلوک و در عین حال بلوک‌های متفاوتی را در اختیار دارند، در دنک شاردینگ تنها یک پیشنهاددهنده وجود دارد.

بوترین با الهام از مدل‌های اجرا شده‌ توسط Rocketpool و Lido، اتخاذ یک سیستم استیکینگ دو سطحی را پیشنهاد کرده است. در این ساختار، اپراتورهای گره و نمایندگان (Delegators) به عنوان شخصیت‌های مرکزی ظاهر می‌شوند.

برای اصلاح این مورد، بوترین مدل استیکینگ دو سطحی خود را معرفی می‌کند:

• یک سطح با پیچیدگی بالا، احتمال اسلشینگ (Slashing) و الزام فعالیت مکرر، اما محدودیت در تعداد شرکت‌کنندگان (حدود ۱۰ هزار نفر).

• یک سطح با پیچیدگی کمتر، جایی که اعضا به طور پراکنده درگیر شده و با کمترین خطر اسلشینگ مواجه می‌شوند و یا هیچ‌گونه خطری در این زمینه آنها را تهدید نمی‌کند.

این مدل شامل اصلاح سقف موجودی ولیدیتور می‌شود و اجرای یک آستانه موجودی برای دسته‌بندی ولیدیتورها به این دو سطح وابسته خواهد بود.

بوترین در مورد نقش بالقوه استیک‌کنندگان کوچک به صورت تفصیلی توضیح می‌دهد:

• انتخاب تصادفی ۱۰ هزار استیک‌کننده کوچک برای هر اسلات که خودشان سرور اسلات مربوطه را امضا می‌کنند. اگر اختلافاتی بین انتخاب‌های استیک‌کننده و اپراتور گره به وجود آید، یک خطا رخ می‌دهد و جامعه را برای مداخله فراخوانی می‌کند.

• سیستمی که در آن یک نماینده آنلاین بودن خود را اعلام می‌کند و می‌گوید که برای یک مدت زمان تعیین شده به عنوان استیک‌کننده جزئی فعالیت خواهد کرد. برای اینکه پیام یک گره تأیید شود، به امضای همزمان خود گره و یک نماینده که به طور تصادفی انتخاب شده نیاز است.

• رویکردی که در آن نمایندگان برای فعالیت اعلام آمادگی‌ کرده و پس از آن نمایندگان انتخاب‌ شده وضعیت آنلاین خود را تأیید می‌کنند. این نمایندگان سپس می‌توانند لیست‌های ورودی را برای اعتبارسنجی بلوک منتشر کنند.

نقش‌هایی که برای استیک‌کنندگان کوچک متصور شده به دلیل مشارکت پراکنده و طبیعت غیرقابل جریمه آنها مشخص می‌شوند. نکته مهم این است که این نقش‌ها مسئله مهم ۵۱ درصدی را حل می‌کنند. مشکل ذکر شده در حالتی رخ می‌دهد که اکثریت ۵۱ درصدی اپراتورهای گره سعی در سانسور تراکنش‌ها دارند.

بوترین این راه حل‌ها را در زمینه استخرهای استیکینگ نیز مطرح می‌کند. او پروتکل‌هایی را پیشنهاد داده که به واسطه آنها ولیدیتورها می‌توانند دو کلید استیکینگ را برای خود تعیین کنند؛ یک کلید ماندگار و یک کلید موقت که وقتی با یکدیگر ترکیب شوند، به طور همزمان بر فرآیند نهایی‌سازی بلوک‌ها تأثیر می‌گذارند.

پیامدهای این طرح چیست؟

پرپوزال بوترین تنها به اصلاحات فنی محدود نمی‌شود؛ بلکه یک چشم‌انداز برای آینده اتریوم است. او با تمرکززدایی فرآیند استیکینگ و یکپارچه‌سازی پشتوانه‌های امن، به هدف‌های زیر می‌پردازد:

• قدرت بخشیدن به کسانی که منابع کافی برای استیکینگ فردی ندارند و به آنها راه‌های هدفمندی برای مشارکت می‌دهد.

• کاهش بار پردازش تراکنش در لایه اجماع اتریوم به منظور سهولت اجرای یک گره تأییدکننده برای همه افراد.

اهداف واضحی در این فرآیند استیکینگ و جایگذاری تدابیر ایمنی وجود دارد؛ افزایش قدرت افرادی که به طور سنتی امکان استیکینگ فردی را ندارند، بواسطه ارائه راه‌های هدفمند برای مشارکت و کاهش فشار پردازش تراکنش در لایه اجماع اتریوم. این امر وجود یک پلتفرم دسترس‌پذیرتر را برای همه افرادی که قصد اجرای یک گره اعتبارسنجی را دارند تضمین می‌کند.

این اصلاحات پیشنهادی بر نیاز مبرم به حداقل اصلاحات استراتژیک پروتکل تاکید دارد و هدف همه آنها ایجاد یک شبکه متعادل، غیرمتمرکز و با عملکرد بالا برای اتریوم خواهد بود.