ویتالیک پرده از «بزرگترین چالش باقی مانده» اتریوم برداشت

ویتالیک بوترین، هم‌بنیان‌گذار شبکه اتریوم، راه‌حلی احتمالی برای حل معضلی که او از آن به عنوان «بزرگ‌ترین چالش باقی‌مانده» در اتریوم یاد می‌‌کند، به اشتراک گذاشت.

به گزارش والکس و به نقل از Coin Telegraph، بوترین در ۲۰ ژانویه، پستی در بلاگ شخص خود منتشر کرد. در این پست، او از نیاز بلاکچین‌های عمومی به راهکاری برای حفظ حریم خصوصی گفت چرا که تمام اطلاعات موجود در بلاکچین، به طور پیش‌فرض برای همه آشکار است.

ویتالیک بوترین، سپس مفهوم «آدرس‌های مخفی» را تشریح کرد؛ آدرس‌هایی که به گفته او می‌توانند به طور بالقوه تراکنش‌های همتا به همتا، انتقال توکن‌های NFT و ثبت‌نام سرویس نام اتریوم (ENS) را در برگیرند و از حریم خصوصی کاربران صیانت کنند.

در پست مذکور، بوترین توضیح داد که چگونه می‌توان تراکنش‌ها را در شبکه اتریوم بین دو فرد ناشناس انجام داد:

در نرحله نخست، کاربر دریافت‌کننده یک «کلید خرج کردن» ایجاد کرده و نگه می‌دارد که از آن برای ایجاد یک متاآدرس مخفی استفاده می‌شود.

این آدرس – که می‌تواند حتی در ENS به ثبت برسد – سپس به فرستنده ارسال می‌شود. فرستنده با انجام عملیات رمزنگاری بر روی آدرس متا، یک آدرس مخفی (متعلق به گیرنده) ایجاد می‌کند.

سپس فرستنده می‌تواند دارایی مدنظر را به آدرس مخفی ایجاد شده ارسال کند و علاوه بر آن، کلیدی موقت برای اثبات تعلق آدرس مخفی به گیرنده منتشر کند.

طبق این سازوکار، برای هر تراکنش جدید، آدرس مخفی تازه‌ای ساخته خواهد شد.

ویتالیک خاطرنشان ساخت که برای اطمینان از عدم آشکارسازی پیوند بین آدرس متا و آدرس مخفی کاربر، باید فرایند‌های «تبادل کلید دیفی-هلمن» (Diffie-Hellman) و «کور کردن کلید» صورت پذیرد.

بوترین همچنین افزود که می‌توان از فناوری ZK-SNARKs برای انتقال هزینه تراکنش استفاده کرد. بوترین تاکید کرد که این امر ممکن است در کوتاه‌مدت منجر به مشکلات خاص خود شود: «این مساله هزینه گس هنگفتی خواهد داشت؛ چند صد هزار گس برای یک تراکنش ساده».

آدرس‌‌های مخفی (Stealth Addresses) مدت‌هاست که به عنوان راهکاری برای حل معضل حریم خصوصی در شبکه‌های بلاکچینی عمومی مطرح می‌شوند. سابقه کار بر روی این مساله به سال ۲۰۱۴ باز می‌گردد. با این حال، راه‌حل‌های اندکی تاکنون به بازار عرضه شده‌اند.

همچنین، این نخستین باری نیست که ویتالیک بوترین درباره مفهوم آدرس‌های مخفی در اتریوم صحبت می‌کند. در ماه آگوست سال گذشته، او آدرس‌های مخفی را «رویکردی با فناوری پایین» برای انتقال ناشناس توکن‌های ERC-721 نامید.

بوترین در خصوص تفاوت نوع حریم خصوصی ارائه شده توسط آدرس‌‌های مخفی و پلتفرم تورنادو کش (Tornado Cash) گفت:

تورنادو کش می‌تواند انتقال توکن‌های رایجی همچون ETH و یا توکن‌های ERC20 بزرگ را مخفی کند، اما مخفی‌سازی انتقال توکن‌های مهجور بسیار ضعیف است و در مورد توکن‌های NFT هیچ کاری نمی‌تواند کند.

ویتالیک برای پروژه‌هایی که در حال توسعه راه‌حل‌های این چنینی هستند، توصیه‌ای داشت:

آدرس‌های مخفی ابتدایی را می‌‌توان امروزه به سرعت پیاده‌سازی کرد و می‌توانند بهبود قابل توجهی برای حفظ حریم خصوصی کاربران اتریوم به ارمغان بیاورند. آن‌ها برای کار کردن نیاز به تغییر اندکی در زمینه حمایت کیف پول‌ها دارند. با این اوصاف، نظر شخصی من این است که ارائه‌دهندگان کیف پول‌ها باید به دلایل دیگری به سوی مدل‌های چند آدرسی حرکت کنند.

بوترین اذعان داشت که آدرس‌های مخفی ممکن است نگرانی‌هایی در خصوص مسائلی همچون بازیابی اجتماعی وجوه (در صورت فراموشی کلید خصوصی) ایجاد کنند. با این وجود، او اطمینان دارد که مشکلات را می‌توان با گذشت زمان برطرف ساخت:

در بلندمدت این مشکلات قابل حل هستند اما اکوسیستم آدرس‌‌های مخفی در درازمدت به شدت بر گواه اثبات بی‌نیاز به دانش بستگی خواهد داشت.