توسعه وب ۳.۰ در چین؛ محدودیت های بیشتر یا ورود به جهانی آزاد؟

همزمان با زمزمه‌هایی مبنی بر مجوز دولت چین به هنک‌کنگ برای آزادسازی فعالیت ارز دیجیتال در این محدوده و بدل ساختن آن به مرکزی برای دنیای وب ۳.۰ و دارایی‌های دیجیتال، بسیاری امیدوارند که این کشور در تصمیم خود مبنی بر ممنوعیت سراسری رمزارزها در خاک اصلی چین تجدیدنظر نماید و رویکردی آزادانه‌تر نسبت به سرمایه‌گذاری و معامله ارز دیجیتال اتخاذ نماید.

به گزارش والکس و به نقل از Forkast، شاهد نشانه‌هایی مبنی بر رویکرد تازه چین به تکنولوژی بلاک چین و دارایی‌های دیجیتال هستیم. در این رویکرد تازه، این حوزه پتانسیل پیشرانش اقتصادی دارد. مطلبی که خواهید خواند، خلاصه یادداشتی به قلم لیلی کینگ (Lily King) است. لیلی کینگ دانش‌آموخته حقوق دانشگاه جرج واشنگتن است و سال‌ها تجربه کار در صندوق‌های سرمایه‌گذاری و صرافی‌های آسیایی را دارد. او همچنین پژوهشگر تحولات حوزه ارز دیجیتال در کشور چین است.

او در این یادداشت آورده است، به ندرت تحولی در کشور چین روی می‌دهد مگر با مجوز اکید یا ضمنی دولت این کشور. تا بدین لحظه، موارد استفاده از تکنولوژی بلاک چین که مورد حمایت دولت مرکزی این کشور بوده است، ارتباط اندکی با ویژگی‌هایی همچون غیرمتمرکز بودن و بی‌مجوز بودن آن داشته‌اند.

یکی از مظاهر اصلی چرخش چین به کریپتو، برنامه‌ این کشور برای صدور و ضرب ارز دیجیتال ملی خود – یوان دیجیتال eCNY – است. به تازگی قابلیت پشتیبانی از قراردادهای هوشمند به این ارز افزوده شده است. دیگر رویداد این چنینی، تاسیس یک صرافی دارایی دیجیتال در پکن از ابتدای سال میلادی جاری بود. این صرافی که حمایت نهادهای دولتی را همراه خود دارد، امکان مبادله اقلام کلکسیونی دیجیتال و توکن‌ NFT بین کاربران را به شکل قانونی مهیا می‌کند.

چین به دنبال تکرار الگوی توسعه وب ۲ خود است؛ یعنی ساخت اکوسیستمی مستقل و مجزا از اکوسیستم جهانی یا بلاک چین‌های عمومی. دولت چین، پیشتاز در عرصه پذیرش عمومی از پول دیجیتال ملی در بین کشورهای جهان بوده است و در این راه ایده‌هایی از صنعت بلاک چین گرفته است؛ ایده‌ای همچون پول قابل برنامه‌ریزی.

قراردادهای هوشمند امکان تعامل یوان دیجیتال با «سوپر اپ»های تجاری را مهیا می‌کنند اما برخلاف قراردادهای هوشمند در بلاک چین‌های عمومی که هر کس امکان راه‌اندازی آن در شبکه را دارد، دسترسی به این قابلیت تنها با مجوز دولت میسر است.

بازار China Digital Asset exchange که در ماه ژانویه با حمایت چند نهاد دولتی ایجاد شده است، مدعی است که اولین پلتفرم فعال و منطبق با قوانین چین است که از معاملات توکن NFT و اقلام کلکسیونی دیجیتال بین کاربران پشتیبانی می‌کند. پیش از راه‌اندازی این فروشگاه، پلتفرم‌های اقلام کلکسیونی دیجیتال پیشین در سرزمین اصلی چین، به کاربران این اجازه را نمی‌دادند که اقلام کلکسیونی خود را به فروش برسانند.

این فروشگاه همچنین به دنبال ایجاد بلاک چین خصوصی خود برای ثبت و اعتبارسنجی مالکیت و حقوق مالکیت معنوی دارایی‌های دیجیتال است.

به احتمال زیاد، شاهد راه‌اندازی فروشگاه‌ها و بازارهای اینچنینی بیشتری در چین خواهیم بود. چیزی که مشهود است، این است که چین به دنبال قانون‌گذاری حوزه NFTهاست. هم‌اکنون تنها چند شرکت مجوز رسمی خلق و انتشار مجموعه‌های دیجیتالی کلکسیونی را دارند.

در هر دو بخش پول دیجیتال ملی (CBDC) و وب ۳.۰، چین به دنبال بدل شدن به رهبری جهانی در این عرصه‌هاست اما در عین حال می‌خواهد از ارزش‌های «غربی» وب ۳.۰ همچون آزادی، حریم شخصی و غیرمتمرکزسازی فاصله بگیرد.

این رویکرد تضادی با آزادی عمل داده شده به هنک‌کنگ در عرصه وب ۳.۰ ندارد. هنک‌کنگ همواره به عنوان پلی برای اتصال جامعه تحت کنترل سرزمین اصلی چین به دنیای بین‌المللی به شمار می‌رفته است. چنین رویکردی در فضای وب ۳.۰ نیز می‌تواند صادق باشد.

با اتفاقات تلخی که در سال گذشته در فضای ارزهای دیجیتال رخ داد، دنیای غرب به دنبال تحکیم مقررات خود در خصوص این صنعت است. در چنین فضایی، توجیه نسخه چینی صنعت دارایی‌های دیجیتال چندان مشکل نخواهد بود.

اما نام دیگر بلاک چین، «ماشین اعتماد» است چرا که این اجازه را به افراد می‌دهد که بی‌نیاز به اعتماد بر سر نتیجه‌ای مشترک به توافق برسند. در واقع، بلاک چین همان اندازه که پیشرفتی فناورانه به شمار می‌آید، جریانی اجتماعی نیز هست. اگر عدم تمرکز را از بلاک چین‌ها حذف کنیم، آیا این فناوری مزیتی بر تکنولوژی‌های موجود متمرکز خواهد داشت؟

در صورتی که زیرساخت‌های غیرمتمرکزی برای وب ۳.۰ وجود نداشته باشد، رفتار کاربران بیش از پیش تحت نظر و کنترل دولت‌ها (یا هر اپراتور مرکزی) خواهد بود. آیا کاربران خارج از چین چنین مساله‌ای را خواهند پذیرفت؟

برای دیدن ثمره نسخه چینی و متمرکز وب ۳.۰، باید چند سال به انتظار نشست.