پول دیجیتال چیست؟ معرفی Digital Money و تاریخچه آن

از گذشته‌های دور، مردم برای توسعه روابط تجاری به دنبال راه‌هایی برای تسریع و ساده‌سازی فرآیند مبادله پول بوده‌اند. پرداخت کالا یا خدمات صرفا به صورت حضوری یک چالش بسیار مهم در زندگی انسان بود. تلاش برای رفع این مشکل، منشا ساخت انواع ارز دیجیتال و ظهور فناوری پرداخت‌های الکترونیکی بود. با توسعه روزافزون فناوری به ویژه با گسترش اینترنت، راه حل‌های بیشتری برای تسهیل تراکنش‌ها بوجود آمدند. اما پول دیجیتال چیست؟ این پول چه تاثیری در روابط مالی دارد؟ برای پاسخ به این سوال و آشنایی با انواع پول دیجیتالی در این مطلب با ما همراه باشید.

پول دیجیتال چیست؟

پول دیجیتال (Digital Money) به هر ابزار پرداخت و مبادله دیجیتال اطلاق می‌شود که جایگزین الکترونیکی برای پول نقد است. با استفاده از سیستم‌های آنلاین محاسبه و منتقل می‌شود و در یک دستگاه الکترونیکی نمایش داده می‌شود. دستگاه مورد نظر می‌تواند نرم‌افزاری مانند یک سیستم بانکی، صرافی آنلاین، یک ارائه‌دهنده خدمات پرداخت مانند پی پال، یک قطعه سخت افزاری مانند یک گوشی هوشمند یا یک دستگاه مغناطیسی مانند یک کارت اعتباری باشد.

پول دیجیتال مانند اسکناس دلار یا سکه به شکل فیزیکی قابل لمس نیست ولی می‌تواند نشان‌دهنده ارزهای فیات مانند دلار یا یورو باشد. در برخی موارد می‌توان آن را با استفاده از دستگاه خودپرداز به پول نقد فیزیکی نیز تبدیل کرد.

پول دیجیتال توسط چه کسی برای اولین بار معرفی شد؟

اولین شخصی که Digital Money را تعریف کرد یک دانشجوی ۲۸ ساله دکترای علوم کامپیوتر از دانشگاه Berkeley کالیفورنیا به نام دیوید چام(David Chaum) بود. او که مدت‌ها بود روی پرداخت‌های ناشناس و ایمن تحقیق می‌کرد در سال ۱۹۸۳ یک رساله علمی را منتشر کرد و در آن درباره پول دیجیتال صحبت کرد. سپس در سال‌های بعد او ایده خود را با ساخت یک ارز دیجیتال به نام دیجی کش عملی کرد.

معرفی انواع پول دیجیتال قبل از پیدایش بیت کوین

برخی افراد به اشتباه فکر می‌کنند که بیت کوین اولین Digital Money است. این در حالی است که ارزهای دیجیتال دیگری هم وجود داشتن که به عنوان پول دیجیتالی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم.

دیجی کش (DigiCash)

دیوید چام در سال ۱۹۹۰ با تأسیس شرکتی به نام DigiCash توانست ایده پول دیجیتال خود را تجاری کند. در سال ۱۹۹۴ اولین تراکنش نقدی الکترونیکی این شرکت از طریق اینترنت انجام شد. استفاده از پروتکل‌هایی مانند امضای کور دیجیتال و رمزنگاری کلید عمومی برای حفظ ناشناس بودن کاربر در زمان خود منحصربه‌ فرد بود. در نتیجه این پروتکل‌ها اشخاص ثالث امکان دسترسی به اطلاعات شخصی معامله گران و تراکنش‌ها را نداشتند. اما از آنجایی که هنوز سطح نفوذ اینترنت در جهان به حد مطلوب نرسیده بود، علیرغم همه فناوری‌های جدید، DigiCash شرکت سودآوری نبود. شرکت در سال ۱۹۹۸ اعلام ورشکستگی کرد و در سال ۲۰۰۲ با فروش دارایی‌های خود منحل شد.

پی‌پل (PayPal)

در سال ۱۹۹۸ یک برنامه‌نویس به نام ماکس لوچین (Max Levchin)، یک سرمایه‌دار با نام پیتر تیل، به همراه لوک نوسک و کن هاوری، موسسه‌ای به نام Confinity را تأسیس کردند. این موسسه در سال ۱۹۹۹ یک سرویس انتقال پول به نام PayPal را راه‌اندازی کرد. در همان زمان ایلان ماسک در تلاش بود تا سرویس بانکداری پرداخت آنلاین سریع خود به نام X.com را توسعه دهد. سرانجام در سال ۲۰۰۰، X.com و PayPal با یکدیگر ادغام شدند. در سال ۲۰۰۲ PayPal با موفقیت یک IPO برگزار کرد و به قیمت ۱.۵ میلیارد دلار به eBay فروخته شد. پی پال محبوبیت خود را عمدتاً مدیون کاربران eBay است. در سال ۲۰۰۲ بیش از ۷۰ درصد از تمام حراج‌های eBay با استفاده از PayPal پرداخت شد. پی پال نه تنها محبوبیت پرداخت‌های آنلاین را توسعه داد، بلکه به طور فعال در توسعه صنایع نیز شرکت کرد. با توسعه نرم افزار امنیتی VeriSign، PayPal Secure Card و راه حل‌های دیگر، پی پال نیز که توجه ویژه‌ای به امنیت داشت، آنها را به کار گرفت.

ای گلد (E-gold)

اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی، ای‌گلد (E-gold) با پشتوانه طلا و توسط یک متخصص نرم افزار به نام داگلاس جکسون، معرفی شد. می‌توان گفت ای گلد تا حدی ادامه دهنده راه پی‌پل بود. ای‌گلد پشتوانه طلا داشت و به راحتی در اینترنت قابل انتقال بود. شعار این پول دیجیتال، ایجاد یک پول جهانی بود. اما بعد از گذشت مدتی نام ای گلد با برخی پروژه‌های کلاهبرداری گره خورد و در سال ۲۰۰۵ توسط دولت آمریکا تعطیل شد.

بی مانی (bmoney)

در سال ۱۹۹۸، بی مانی توسط وی دای(Wei Dai) یک دانشمند کامپیوتر علاقه‌مند به پول دیجیتال راه‌اندازی شد. بی مانی بسیار شبیه ارزهای دیجیتال امروزی است، هر چند باگ‌های زیادی داشت. در سیستمی که طراحی شده بود، علاوه بر این که برای تراکنش‌ها پاداش مشخصی در نظر گرفته شده بود، برای هرگونه تقلب هم جریمه‌ای تعیین شده بود.

البته این پروژه هرگز به صورت رسمی راه‌اندازی نشد و چیزی که از خود برجای گذاشت یک وایت پیپر بود. اما بعدها ساتوشی ناکاموتو خالق بیت کوین، برای توسعه طرح خود از وی دای کمک گرفت.

بیت گلد (bitgold)

بیت گلد در سال ۱۹۹۸ توسط نیک سابو از پیشگامان عرصه‌ی بلاکچین طراحی شد. این پروژه را می‌توان از اولین تلاش‌ها برای ساخت ارز دیجیتال دانست که غیرمتمرکز بود. بیت گلد مبتنی بر الگوریتم اثبات انجام کار بود. هر کاربر برای مشارکت در شبکه باید از کامپیوتر خود برای حل معادلات پیچیده ریاضی استفاده می‌کرد. پس از آن، جواب معادلات به یک دفتر کل عمومی ارسال می‌شد و هر معادله‌ای که حل می‌شد در واقع قسمتی از معمای بعدی بود.

این ساز و کار برای این بود که شبکه امکان تأیید و حک کردن برچسب زمان به کوین‌های جدید داشته باشد. زیرا معادله بعدی فقط در شرایطی مطرح می‌شد که اکثریت کاربران، بر یک راه حل توافق داشته باشند.

مزایای پول دیجیتال

در گذشته بانک آمریکا و کسانی که از کارت‌های اعتبار گردان استفاده می‌کردند، در پذیرش گسترده کارت‌های اعتباری با موانع زیادی روبه‌رو بودند. این به این دلیل بود که فرآیند استفاده از آنها بسیار پیچیده‌تر از امروز بود. قبل از دیجیتالی شدن نهایی اطلاعات کارت اعتباری در اوایل دهه ۷۰، مشتریانی که با کارت اعتباری پرداخت می‌کردند، خریدار را ملزم می‌کردند که با بانک صادرکننده تماس بگیرد، سپس بانک با شرکت صادر کننده کارت تماس می‌گرفت، جایی که یک کارمند به صورت دستی نام مشتری و موجودی اعتبار را در دفترکل بررسی می‌کرد تا در آخر معامله را تایید و ثبت کند. ولی در دهه ۱۹۷۰ مردم بیشتر به کامپیوتر به عنوان بخشی از فرآیند خرید متکی شدند.

اما پیدایش پول دیجیتال باعث شد تا بسیاری از چالش‌های زندگی انسان برطرف شود. سه مزیت مهم پول دیجیتال عبارت است از:

• پول دیجیتال می‌تواند زیرساخت مالی فعلی را ساده کند.
• انجام تراکنش‌های پولی را ارزان تر و سریع‌تر کند.
• اجرای سیاست‌های پولی توسط بانک‌های مرکزی را تسهیل سازد.

مزیت پول دیجیتال در مقایسه با پول نقد:

Digital Money از نظر مفهوم و کاربرد مشابه نمونه نقدی خود است. زیرا می‌تواند یک واحد حساب و وسیله ای برای تراکنش‌های روزانه باشد. اما پول دیجیتالی با پول نقد متفاوت است، زیرا روند تراکنش‎های پولی را بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، Digital Money می‌تواند انتقال ارز در سراسر مرزها را در مقایسه با پول استاندارد آسان‌تر و سریع‌تر کند. این شکل از پول همچنین روند اجرای سیاست پولی را برای بانک‌های مرکزی ساده می‌کند.

البته پول دیجیتال در معرض هک نیز است و می‌تواند اطلاعات و دارایی کاربران را به خطر بیندازد. استفاده از رمزنگاری حریم خصوصی در برخی از اشکال Digital Money، تراکنش‌های مربوط به آنها را ضد دستکاری و مقاوم در برابر سانسور می‌کند.

تاریخچه پرداخت‌های دیجیتال

ورود اینترنت امکان استفاده از ارتباطات جدید را برای انتقال پول فراهم کرد. با توسعه اینترنت تکامل سیستم‌های پرداخت الکترونیکی پیشرفت زیادی کرد. تراکنش کارت‌ها که قبلاً به شکل سفارش‌های پستی، سفارش‌های تلفنی و سایر انواع تراکنش‌های دستی مشابه وجود داشت، در این دوره رشد سریع پیدا کرد. سیستم‌های تأیید الکترونیکی، به سرعت پرداخت‌های دیجیتال را از کانال‌های مختلف تأیید و مجاز کردند. امروزه صنعت پرداخت الکترونیک جهانی سریع‌تر از همیشه در حال توسعه است. همان‌طور که می‌دانید هزاران سال طول کشید تا بشر از سکه‌های فلزی به کاغذ برسد و البته یک قرن زمان لازم بود تا از حساب‌های بانکی به کیف پول‌های الکترونیکی رسید. اما حقیقت این است که  اینترنت سرعت باورنکردنی به او داد! تقریباً هر ساله توسعه دهندگان، پلتفرم‌ها و ابزارهای پرداخت جدیدی را راه اندازی می‌کنند.

با توسعه وب ۲.۰، زمینه برای سایت‌های آنلاین فراهم شد تا آنچه امروزه به عنوان تجارت الکترونیک می‌شناسیم، شکل گیرد. در سال ۱۹۹۴ آمازون، یکی از پیشگامان تجارت الکترونیک، به همراه تعداد زیادی وب سایت دیگر تأسیس شد. در همان سال اتحادیه اعتباری فدرال استنفورد برای اولین‌بار خدمات بانکداری آنلاین را به مشتریان خود ارائه کرد. اگرچه لازم بود کاربران دانش رمزگذاری خاصی داشته باشند و از پروتکل‌های انتقال داده استفاده کنند. تراکنش‌ها نه توسط خود کاربران، بلکه توسط متخصصانی که دانش ویژه‌ای در زمینه فناوری رایانه داشتند، انجام می‌شد. در آگوست ۱۹۹۴ اولین خرید آنلاین جهان ثبت شد که یک پیتزا از پیتزا هات بود! پیتزا پپرونی‌ای بزرگ با قارچ و مقدا زیادی پنیر! اما برخی افراد استدلال می‌کنند که اولین خرید “Ten Summoner’s Tales” توسط خواننده بریتانیایی، Sting صورت گرفت که مبلغ آن یک هفته قبل از خرید آنلاین پیتزا در فروشگاه Net Market Company در نیوهمپشایر به صورت آنلاین پرداخت شده بود. 

از آن زمان پرداخت‌های آنلاین و انتقال پول به سرعت توسعه بیشتری پیدا کرده است. در سال ۱۹۹۵ خدمات پرداخت‌های خرد الکترونیکی مانند Millicent ظاهر شد که جایگزینی برای پول نقد و یک راه سریع برای انتقال ارزش ارائه کرده بود.

هر چند قطعا با عملی شدن وب ۳ انتظار می‌رود که خدمات بانکداری و مبادلات مالی کاملا تحت تاثیر قرار بگیرد و سرعت انجام تراکنش‌ها به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کند.

معرفی شرکت‌های پرداخت پول دیجیتال

ریشه‌های ایجاد پول الکترونیکی به شرکت‌هایی برمی‌گردد که برای توسعه این فناوری جدید گام‌های مهمی برداشتند. هر چند برخی از آن‌ها در حال حاضر منحل شده‌اند، اما نمی‌توان ردپای آن‌ها را در شکل‌گیری Digital Money نادیده گرفت. در ادمه به معرفی اولین شرکت‌های پرداخت پول دیجیتال و محبوب‌ترین آن‌ها در حال حاضر می‌پردازیم.

لیبرتی رزرو (Liberty Reserve)

Liberty Reserve را می‌توان به عنوان تلاشی ناموفق برای ایجاد یک تجارت انتقال پول دیجیتال ناشناس در نظر گرفت، که در سال ۲۰۰۶ ایجاد شد. Liberty Reserve به کاربران این امکان را می‌داد تا در این پلتفرم حساب ایجاد کنند و بدون هیچ گونه تاییدیه‌ای به هر کسی پول انتقال دهند. حساب‌های کاربری تأیید نشده بودند و همچنین کاربران گزینه‌ای داشتند که اطلاعات حساب خود را از کسانی که به آنها پول ارسال می‌کنند، پنهان کنند. با این حال این امکان باعث شد که لیبرتی رزرو به محبوب‌ترین مکان برای مجرمان سایبری تبدیل شود. لیبرتی رزرو توسط مقامات چندین کشور مجبور به تعطیلی شد و مروجین آن به دلیل پولشویی و حمایت از فعالیت های غیرقانونی زندانی شدند. در می ۲۰۱۳ این پلتفرم توسط مقامات نظارتی بسته شد.

وب مانی (WebMoney)

وب مانی در سال ۱۹۹۸ توسط یک شرکت مستقر در مسکو راه اندازی شد. وب مانی طیف گسترده‌ای از خدمات مالی از جمله راه حل‌های پرداخت همتا به همتا، خدمات بازرگانی، صورتحساب و پرداخت آنلاین و حتی پلتفرم‌های معاملاتی مبتنی بر اینترنت را ارائه می‌کرد. پس از سقوط e-gold، ارز دیجیتال WebMoney برای جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی، تغییراتی را در خدمات خود ایجاد کرد. WebMoney در حال حاضر تعدادی از ارزهای بین المللی از جمله GBP،USD، روبل روسیه و حتی بیت کوین را پشتیبانی می‌کند.

علی بابا(Alibaba)

چین به عنوان یکی از بزرگترین بازارها، به طور جداگانه در حال توسعه فناوری‌های پرداخت است. همزمان با پی پال، یک شرکت تجارت الکترونیک آنلاین به نام علی بابا در چین ظاهر شد. در سال ۲۰۰۴ علی بابا سیستم پرداخت Alipay را راه‌اندازی کرد که در ابتدا به عنوان واسطه بین فروشندگان و خریداران در سایت تجارت Taobao C2C عمل می‌کرد و در واقع نوعی معادل چینی eBay در پی پال بود. مزیت اصلی پرداخت از طریق Alipay این بود که فروشنده تا زمانی که خریدار دریافت محصول را تأیید نکرده بود، پولی از او دریافت نمی‌شد.

از آنجایی که استفاده از سرویس Alipay بسیار مقرون به صرفه‌تر از دریافت خدمات از بانک‌ها بود، این سرویس در بین مشاغل کوچک و متوسط ​​محبوب شد. در سال ۲۰۰۹ تعداد کاربران ثبت نام شده AliPay از ۲۰۰ میلیون نفر گذشت. در سال ۲۰۱۳ Alipay از PayPal به عنوان بزرگترین پلتفرم پرداخت موبایلی جهان پیشی گرفت. اکنون از معاملات ۱۸ ارز خارجی پشتیبانی می‌کند و خدمات پرداخت آن نه تنها توسط غول‌های وابسته به Taobao، Tmall، بلکه توسط بیش از ۴۶۰ هزار شرکت چینی آنلاین و آفلاین استفاده می‌شود. با همه اینها نتوانست در خارج از کشور چین گسترش زیادی پیدا کند.

در چین رقیب اصلی alibaba سرویس پرداخت رسانه‌های اجتماعی وی چت بود که در سال ۲۰۱۳ ظهور کرد. در آگوست همان سال سرویس پیام میکرو وی چت، اپلیکیشن کیف پول خود را منتشر کرد که هر کارت پرداخت صادر شده در چین را پشتیبانی می‌کرد. اکنون کاربران WeChat Pay می‌توانند حساب‌های بانکی با بانک‌های چینی و همچنین ویزا و مسترکارت صادر شده توسط بانک‌های خارجی را به کیف پول خود متصل کنند. در سال ۲۰۱۷ شرکت Tencent مالک وی چت، گزارش داد که آنها توانسته‌اند با ۶۰۰ میلیون کاربر فعال پرداخت های موبایلی از Alipay پیشی بگیرند. با این حال اگر سهم بازار را با حجم تراکنش‌ها مقایسه کنید، Alipay همچنان با ۵۴ درصد در مقابل ۳۷ درصد ویچت در سال ۲۰۱۷، در صدر باقی مانده است.

 پرفکت مانی(Perfect money)

 پرفکت مانی یکی دیگر از پلتفرم‌های پول دیجیتال که در سال ۲۰۰۷ ایجاد شد و خدماتی مشابه خدمات Liberty Reserve بدون نیاز به تایید را ارائه می‌دهد. از بین رفتن پلتفرم Liberty Reserve کاربران آن به پلتفرم های مشابه سرازیر کرد و این منجر به رشد پرفکت مانی شد. پرفکت مانی که با چندین ارز از جمله USD، EUR، GBP، BTC و غیره کار می‌کند. با این حال این پلتفرم در ایالات متحده در دسترس نیست.

تاریخچه پرداخت موبایلی

پس از گذشت مدت زمان کوتاهی؛ دستگاه‌های تلفن همراه به عنوان روش‌های پرداخت محبوب ظاهر شدند و به مشتریان این امکان را می‌دادند که پرداخت‌های تلفن همراه را از طریق کیف پول‌های تلفن همراه، مانند Apple Pay و Google Pay انجام دهند.

در اواسط دهه ۲۰۱۰ راه‌حل‌هایی برای نقل و انتقالات و پرداخت‌های آنلاین با استفاده از تلفن همراه ظاهر شد. در سپتامبر ۲۰۱۴ اپل مدل‌های جدید آیفون ۶ و همچنین اپل واچ را به نمایش گذاشت که مجهز به تراشه NFC برای پرداخت از طریق پایانه پرداخت بودند. در رونمایی ۹ سپتامبر ۲۰۱۴ تیم کوک، مدیرعامل اپل، اعلام کرد که در آینده نزدیک این سرویس جدید جایگزین کارت‌های پلاستیکی خواهد شد. اپل سیستم پرداخت Apple Pay را راه اندازی کرده است. کافی بود کاربران اطلاعات کارت را وارد سیستم کنند. شما یک گوشی هوشمند یا یک ساعت را به پایانه پرداخت می‌برید و پرداخت از طریق اسکنر اثر انگشت Touch ID تایید می‌شود. 

به موازات اپل، سیستم پرداخت الکترونیکی برای دستگاه های تلفن همراه توسط گوگل توسعه یافت. در سال ۲۰۱۵ گوگل Android Pay را براساس سیستم Google Wallet موجود، که در سال ۲۰۱۱ ایجاد کرده بود، راه‌اندازی کرد. در سال ۲۰۱۸ هر دو روش پرداخت تحت Google Pay ترکیب شدند. در سال ۲۰۱۹ حدود ۱۰ میلیارد پرداخت از طریق Apple Pay انجام شد.

پول رمزنگاری شده دیجیتال چیست؟

برای ایجاد پول رمزنگاری، از الگوریتم‌های مختلفی استفاده می‌شود. آنها عملکرد مقامات مرکزی برای نظارت بر تولید و واسطه‌های مورد نیاز برای توزیع ارز را حذف می‌کنند. در واقع می‌توان گفت که ارزهای غیرمتمرکز در حوزه اقتصادی باعث ایجاد یک تحول جدی شده است.

امضاهای کور دیجیتال(Blind signing)، هویت طرفین معامله را پنهان می‌کنند و مدارک دانش صفر جزئیات تراکنش را رمزگذاری می‌کنند. نمونه‌هایی از این نوع پول دیجیتال، ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم هستند.

یکی از اهداف این نوع از Digital Money حذف تاخیر زمانی و هزینه‌های عملیاتی تراکنش‌ها با استفاده از فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) است. در یک سیستم DLT، گره‌ها یا دفترهای مشترک به هم متصل می‌شوند تا یک شبکه مشترک برای پردازش تراکنش‌ها تشکیل دهند. این شبکه همچنین می‌تواند به سایر حوزه‌های تایید تراکنش گسترش یابد و زمان پردازش تراکنش‌ها را به حداقل برساند. شفافیت را برای مقامات و ذینفعان فراهم می‌کند و با حذف نیاز به پایگاه داده متمرکز سوابق، انعطاف پذیری شبکه مالی را بهبود می‌بخشد. ارز دیجیتال همچنین با استفاده از الگوریتم اجماع مشکل خرج کردن مضاعف را حل می‌کند. مشکلی که مربوط به اطمینان از این است که یک دارایی دو بار توسط یک شخص خرج نشود.

تفاوت پول دیجیتال با ارزهای مجازی (virtual currency)

ارزهای مجازی و پول دیجیتال دارای ویژگی‌های مشترک بسیاری هستند، اما استفاده از ارزهای مجازی بسیار محدودتر است. این ارزها به عنوان یک وسیله پرداخت در یک محیط خاص عمل می‌کنند و توسط توسعه‌دهندگان آن صادر و کنترل می‌شود. این ارزها در میان اعضای یک جامعه مجازی خاص مورد استفاده و پذیرش قرار می‌گیرند. شرکت‌های خصوصی در اینجا به جای دولت و بانک مرکزی نقش صادرکنندگان ارزش را بازی می‌کنند، بنابراین استانداردهای نظارتی یکسانی ندارند. یکی از نمونه های این نوع ارز، توکن‌هایی است که به عنوان ارزهای درون بازی استفاده می‌شود. با این که آنها دارای ارزش خاصی هستند و بازیکنان می‌توانند آنها را برای محتوای درون محیط بازی خرج کنند. با این حال آنها Digital Money نیستند و شرکت‌هایی که با آنها معامله می‌کنند، نیازی به مجوز پول الکترونیکی ندارند.

تفاوت بین پول دیجیتال با سایر ارزهای دیجیتال

پول دیجیتال با همان مقادیر دیجیتال که ذخیره شده شده است نشان داده می‌شود و به صورت آنلاین نیز منتقل می‌شود، بنابراین یک ارز دیجیتال است. با این حال این دو اصطلاح را نمی‌توان مترادف در نظر گرفت و بجای یکدیگر به کار برد

ارزهای دیجیتال مانند Digital Money دارای ارزش هستند که با نوسانات بازار می‌تواند تغییر کند. همچنین ارائه‌دهندگان کالا و خدماتی هستند که آنها را به عنوان پرداخت می‌پذیرند. اما شباهت آنها به همین جا خاتمه می‌یابد.

در تقابل با پول دیجیتال، ارزهای دیجیتال توسط یک مرجع متمرکز اداره نمی‌شوند، بلکه یک سیستم و شبکه همتا به همتا پیچیده و غیرمتمرکز، تراکنش‌های رمزنگاری را تایید و پردازش می‌کند. علاوه بر این عرضه و تقاضا تحولات بازار کریپتو تعیین می‌کند و ارزش ارزهای دیجیتال در نوسان است. ارزهای دیجیتال به عنوان یک فناوری نسبتاً جدید، هنوز به طور گسترده تنظیم نشده‌اند. در فرآیند پول الکترونیکی کلاسیک، یک مؤسسه مالی به عنوان یک واسطه بر تراکنش‌ها نظارت دارد. اما موسسات باید مقررات مبارزه با پولشویی، مبارزه با کلاهبرداری و شناخت مشتریان خود را رعایت کنند در غیر این صورت با عواقب قانونی آن مواجه خواهند شد. 

استیبل کوین‌ها با ترکیب استحکام پول دیجیتال با توزیع غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال در تلاش‌اند، پلی برای رسیدن به پول الکترونیکی ایجاد کنند. ارزش یک استیبل کوین در واقع توسط یک یا چند دارایی پشتیبانی می‌شود که برخی از آنها می‌توانند ارزهای فیات هم باشند.ب

آینده پول دیجیتال و پرداخت‎‌های الکترونیکی

از مجموع پول موجود در جهان تنها حدود یک دهم، به صورت سکه یا اسکناس نگهداری می‌شود و نود درصد باقیمانده به عنوان Digital Money در سرورهای رایانه نگهداری می‌شود. اکثریت قریب به اتفاق تراکنش‌ها با انتقال داده‌های الکترونیکی از یک فایل رایانه‌ای به فایل دیگر بدون تبادل وجه نقد فیزیکی انجام می‌شوند. با توجه به این مزایا، پول دیجیتال به یک اولویت برای دولت‌ها در سراسر جهان تبدیل شده است. طبق نظرسنجی فوریه ۲۰۲۱ صندوق بین المللی پول (IMF)، حدود ۱۱۱ کشور از ۱۵۹ کشور عضو آن در حال تحقیق یا برنامه ریزی برای معرفی Digital Money در آینده نزدیک هستند. اکنون تمرکز اصلی روی ترکیب همه راه حل های پرداخت در یک واحد است. کاربران نمی‌خواهند بین PayPal و Bitcoin یکی را انتخاب کنند، آنها می‌خواهند از هر دو اما ترجیحاً از یک رابط استفاده کنند.

آنچه که به نظر می‌رسد این است که در آینده‌ای نه چندان دور تحولات بزرگی در این حوزه به وقوع خواهد پیوست که قطعا باعث افزایش کیفیت انسان و راحتی او خواهد شد.