پول دیجیتال چیست؟ آشنایی کامل با مفهوم Digital Money و تاریخچه آن

از گذشته‌های دور مردم جهت توسعه روابط تجاری به دنبال راه‌هایی برای تسریع و ساده‌سازی فرآیند مبادله پول بوده‌اند. این ایده که برای پرداخت کالاها و خدمات بدون اینکه لزوماً نیازی به حضور فیزیکی داشته باشند پول ارسال کنند، منشا انواع ارز دیجیتال بود. ساده‌سازی روش‌های پرداخت به سختی به دست آمده است. فناوری عاملی محرک اصلی در توسعه پرداخت‌های الکترونیکی است. با توسعه فناوری به ویژه با گسترش اینترنت، راه حل‌های بیشتری برای تسهیل تراکنش‌ها بوجود آمدند. اما پول دیجیتال چیست؟ این پول چه تاثیری در روابط مالی ما دارد؟ برای پاسخ به این سوال و آشنایی با انواع پول دیجیتال در این مطلب با ما همراه باشید.

پول دیجیتال چیست؟

پول را می‌توان با توصیف‌هایی مانند دسترسی گسترده یا خصوصی، دیجیتال یا فیزیکی، صادر شده توسط بانک مرکزی یا همتا به همتا و… تقسیم‌‌بندی کرد. پول الکترونیکی در دسته‌بندی‌ «دیجیتال» و «صادر شده توسط بانک مرکزی» قرار می‌گیرد. پول الکترونیکی در واقع فقط در قالب دیجیتال وجود دارد و می‌تواند اساساً مبتنی بر اینترنت یا کارت‌های هوشمندی باشد که ارزش ذخیره شده خود را به صورت الکترونیکی حفظ می‌کنند و معاملات آنها به صورت الکترونیکی انجام می‌گیرد. نام‌های دیگر پول الکترونیکی عبارتند از: پول نقد الکترونیکی، پول نقد دیجیتال، پول دیجیتال و یا ارز دیجیتال.

پول دیجیتال مانند اسکناس دلار یا سکه به شکل فیزیکی قابل لمس نیست ولی می‌تواند نشان‌دهنده ارزهای فیات مانند دلار یا یورو باشد. در برخی موارد می‌توان آن را با استفاده از دستگاه خودپرداز به پول نقد فیزیکی نیز تبدیل کرد.

پول دیجیتال به هر وسیله پرداخت و مبادله دیجیتال اطلاق می‌شود که جایگزین الکترونیکی برای پول نقد است. با استفاده از سیستم‌های آنلاین محاسبه و منتقل می‌شود و در یک دستگاه الکترونیکی نمایش داده می‌شود. دستگاه مورد نظر می‌تواند نرم‌افزاری مانند یک سیستم بانکی، صرافی آنلاین، یک ارائه‌دهنده خدمات پرداخت مانند پی پال، یک قطعه سخت افزاری مانند یک گوشی هوشمند یا یک دستگاه مغناطیسی مانند یک کارت اعتباری باشد. در هر مورد ما به چنین دستگاه‌هایی که پول دیجیتال را ذخیره می‌کنند، کیف پول الکترونیکی می‌گوییم.

برخلاف محصولات کیف پول الکترونیکی مبتنی بر نرم‌افزار که  مستلزم اتصال آنلاین به یک سرور راه دور است، محصولات مشابه سخت افزاری لزوماً به اتصالات آنلاین نیاز ندارند. ارزش پولی بر روی یک دستگاه فیزیکی مانند یک کارت تراشه ذخیره می‌شود. شارژ و برداشت معمولاً از طریق یک دستگاه کارت خوان ویژه انجام می‌شود و پرداخت‌ها معمولاً در یک نقطه فیزیکی خاص قابل انجام است.

در جواب پول دیجیتال چیست؟ باید گفت پول دیجیتال یک ارزش ذخیره شده است که پس از صدور، مطالبه‌ای را به دنبال خواهد داشت. بنابراین مانند تمام پول‌های موجود در سیستم‌های مالی، ارزش خود را از طریق اعتماد حفظ می‌کند. در مورد پول دیجیتال این اعتماد توسط دارایی‌های پایدار و پذیرفته شده پشتیبانی می‌شوند. این امر باعث می‌شود که اشخاص حقیقی و حقوقی مذکور، پرداخت‌های پول دیجیتال را بپذیرند و صادرکننده تنها در صورت دریافت وجوه، پول دیجیتال را ارائه می‌دهد. تمام پول دیجیتال در گردش از پول فیات ناشی می‌شود. این بدان معنی است که پول دیجیتال ارزی با ارزش واقعی است که می‌توانید آن را  با پول نقد سنتی مبادله کنید.پول دیجیتال می‌تواند زیرساخت مالی فعلی را ساده کند و انجام تراکنش‌های پولی را ارزان تر و سریع‌تر کند. همچنین می‌تواند اجرای سیاست‌های پولی توسط بانک‌های مرکزی را تسهیل سازد.

در گذشته بانک آمریکا و کسانی که از کارت‌های اعتبار گردان استفاده می‌کردند، در پذیرش گسترده کارت‌های اعتباری با موانع زیادی روبه‌رو بودند. این به این دلیل بود که فرآیند استفاده از آنها بسیار پیچیده‌تر از امروز بود. قبل از دیجیتالی شدن نهایی اطلاعات کارت اعتباری در اوایل دهه ۷۰، مشتریانی که با کارت اعتباری پرداخت می‌کردند، خریدار را ملزم می‌کردند که با بانک صادرکننده تماس بگیرد، سپس بانک با شرکت صادر کننده کارت تماس می‌گرفت، جایی که یک کارمند به صورت دستی نام مشتری و موجودی اعتبار را در دفترکل بررسی می‌کرد تا در آخر معامله را تایید و ثبت کند. ولی در دهه ۱۹۷۰ مردم بیشتر به کامپیوتر به عنوان بخشی از فرآیند خرید متکی شدند.

مزیت پول دیجیتال بر پول نقد

پول دیجیتال از نظر مفهوم و کاربرد مشابه نمونه نقدی خود است. زیرا می‌تواند یک واحد حساب و وسیله ای برای تراکنش‌های روزانه باشد. اما پول دیجیتال با پول نقد متفاوت است، زیرا روند تراکنش‎های پولی را بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، مسیرهای فناورانه پول دیجیتال می‌تواند انتقال ارز در سراسر مرزها را در مقایسه با پول استاندارد آسان‌تر و سریع‌تر کند. این شکل از پول همچنین روند اجرای سیاست پولی را برای بانک‌های مرکزی ساده می‌کند. البته پول دیجیتال در معرض هک نیز است و می‌تواند حریم خصوصی کاربران را به خطر بیندازد. استفاده از رمزنگاری در برخی از اشکال پول دیجیتال، تراکنش‌های مربوط به آنها را ضد دستکاری و مقاوم در برابر سانسور می‌کند.

اینترنت و پردازش پرداخت

ورود اینترنت امکان استفاده از ارتباطات جدید را برای انتقال پول فراهم کرد. با توسعه اینترنت تکامل سیستم‌های پرداخت الکترونیکی پیشرفت زیادی کرد. تراکنش کارت‌ها که قبلاً به شکل سفارش‌های پستی، سفارش‌های تلفنی و سایر انواع تراکنش‌های دستی مشابه وجود داشت، در این دوره رشد سریع پیدا کرد.  سیستم‌های تأیید الکترونیکی، به سرعت پرداخت‌های دیجیتال را از کانال‌های مختلف تأیید و مجاز کردند. امروزه صنعت پرداخت الکترونیک جهانی سریع‌تر از همیشه در حال توسعه است. همان‌طور که می‌دانید هزاران سال طول کشید تا بشر از سکه‌های فلزی به کاغذ برسد و البته یک قرن زمان لازم بود تا از حساب‌های بانکی به کیف پول‌های الکترونیکی رسید. اما حقیقت این است که  اینترنت سرعت باورنکردنی به او داد! تقریباً هر ساله توسعه دهندگان، پلتفرم‌ها و ابزارهای پرداخت جدیدی را راه اندازی می‌کنند.

با توسعه وب ۲.۰، زمینه برای سایت‌های آنلاین فراهم شد تا آنچه امروزه به عنوان تجارت الکترونیک می‌شناسیم، شکل گیرد.  در سال ۱۹۹۴ آمازون، یکی از پیشگامان تجارت الکترونیک، به همراه تعداد زیادی وب سایت دیگر تأسیس شد. در همان سال اتحادیه اعتباری فدرال استنفورد برای اولین‌بار خدمات بانکداری آنلاین را به مشتریان خود ارائه کرد. اگرچه لازم بود کاربران دانش رمزگذاری خاصی داشته باشند و از پروتکل‌های انتقال داده استفاده کنند. تراکنش‌ها نه توسط خود کاربران، بلکه توسط متخصصانی که دانش ویژه‌ای در زمینه فناوری رایانه داشتند، انجام می‌شد. در آگوست ۱۹۹۴ اولین خرید آنلاین جهان ثبت شد که یک پیتزا از پیتزا هات بود! پیتزا پپرونی‌ای بزرگ با قارچ و مقدا زیادی پنیر! اما برخی افراد استدلال می‌کنند که اولین خرید “Ten Summoner’s Tales” توسط خواننده بریتانیایی، Sting صورت گرفت که مبلغ آن یک هفته قبل از خرید آنلاین پیتزا در فروشگاه Net Market Company در نیوهمپشایر به صورت آنلاین پرداخت شده بود. 

از آن زمان پرداخت‌های آنلاین و انتقال پول به سرعت توسعه بیشتری پیدا کرده است. در سال ۱۹۹۵ خدمات پرداخت‌های خرد الکترونیکی مانند Millicent ظاهر شد که جایگزینی برای پول نقد و یک راه سریع برای انتقال ارزش ارائه کرده بود.

دیجی کش (DigiCash)

در سال ۱۹۸۲ دانشمند رمزنگاری کامپیوتر، دیوید چام (david chaum)، مقاله‌ای در دانشگاه برکلی منتشر کرد که یکی از اولین ارزهای دیجیتال تاریخ با برند ECash را در آن معرفی کرده بود. این ارز به صورت جایگزینی برای تراکنش‌های الکترونیکی فروشگاه‌های خرده فروشی عمل می‌کرد. در نهایت در سال ۱۹۹۰ با تأسیس شرکتی به نام DigiCash توانست ایده خود را تجاری کند. در سال ۱۹۹۴ اولین تراکنش نقدی الکترونیکی این شرکت از طریق اینترنت انجام شد.

استفاده از پروتکل‌هایی مانند امضای کور دیجیتال و رمزنگاری کلید عمومی برای حفظ ناشناس بودن کاربر در زمان خود منحصربه‌ فرد بود. در نتیجه این پروتکل‌ها اشخاص ثالث امکان دسترسی به اطلاعات شخصی معامله گران و تراکنش‌ها را نداشتند. اما از آنجایی که هنوز سطح نفوذ اینترنت در جهان به حد مطلوب نرسیده بود، علیرغم همه فناوری‌های جدید، DigiCash شرکت سودآوری نبود. شرکت در سال ۱۹۹۸ اعلام ورشکستگی کرد و در سال ۲۰۰۲ با فروش دارایی‌های خود منحل شد.

ای گلد (E-gold)

مفهوم ارز دیجیتال در حالی شروع شد که اینترنت همچنان در حال گسترش به نقاط بیشتر جهان بود. e-gold یکی از این نمونه‌هاست که در سال ۱۹۹۶ توسط یک متخصص به نام داگلاس جکسون، معرفی شد. این پلتفرم موفق شد تا سال ۲۰۰۹ بیش از ۵ میلیون حساب کاربری داشته باشد. طلای الکترونیکی آنقدر بزرگ شد که حتی تاجران بزرگ نیز شروع به پذیرش آن کردند. این ارز دیجیتال از پشتوانه طلا برخوردار بود. تا زمانی که وارد لیست مورد علاقه مجرمان و هکرها شد و گرایش مجرمان سایبری به این پلتفرم و استفاده از آن به عنوان ارز اخاذی‌ها و پولشویی منجر به سقوط آن شد.

وب مانی (WebMoney)

وب مانی در سال ۱۹۹۸ توسط یک شرکت مستقر در مسکو راه اندازی شد. وب مانی طیف گسترده‌ای از خدمات مالی از جمله راه حل‌های پرداخت همتا به همتا، خدمات بازرگانی، صورتحساب و پرداخت آنلاین و حتی پلتفرم‌های معاملاتی مبتنی بر اینترنت را ارائه می‌کرد.  پس از سقوط e-gold، ارز دیجیتال WebMoney برای جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی، تغییراتی را در خدمات خود ایجاد کرد. WebMoney در حال حاضر تعدادی از ارزهای بین المللی از جمله GBP،USD، روبل روسیه و حتی بیت کوین را پشتیبانی می‌کند.

پی‌پل (PayPal)

در سال ۱۹۹۸ یک برنامه‌نویس به نام ماکس لوچین Max Levchin، یک سرمایه‌دار با نام پیتر تیل، به همراه لوک نوسک و کن هاوری، موسسه‌ای به نام Confinity را تأسیس کردند. این موسسه در سال ۱۹۹۹ یک سرویس انتقال پول به نام PayPal را راه‌اندازی کرد. در همان زمان ایلان ماسک در تلاش بود تا سرویس بانکداری پرداخت آنلاین سریع خود به نام X.com را توسعه دهد. سرانجام در سال ۲۰۰۰، X.com و PayPal با یکدیگر ادغام شدند. در سال ۲۰۰۲ PayPal با موفقیت یک IPO برگزار کرد و به قیمت ۱.۵ میلیارد دلار به eBay فروخته شد. پی پال محبوبیت خود را عمدتاً مدیون کاربران eBay است. در سال ۲۰۰۲ بیش از ۷۰ درصد از تمام حراج‌های eBay با استفاده از PayPal پرداخت شد. پی پال نه تنها محبوبیت پرداخت‌های آنلاین را توسعه داد، بلکه به طور فعال در توسعه صنایع نیز شرکت کرد. با توسعه نرم افزار امنیتی VeriSign، PayPal Secure Card و راه حل‌های دیگر، پی پال نیز که توجه ویژه‌ای به امنیت داشت، آنها را به کار گرفت.

روش چینی

چین به عنوان یکی از بزرگترین بازارها،  به طور جداگانه در حال توسعه فناوری‌های پرداخت بوده است. همزمان با پی پال، یک شرکت تجارت الکترونیک آنلاین به نام علی بابا در چین ظاهر شد. در سال ۲۰۰۴ علی بابا سیستم پرداخت Alipay را راه‌اندازی کرد که در ابتدا به عنوان واسطه بین فروشندگان و خریداران در سایت تجارت Taobao C2C عمل می‌کرد و در واقع نوعی معادل چینی eBay در پی پال بود. مزیت اصلی پرداخت از طریق Alipay این بود که فروشنده تا زمانی که خریدار دریافت محصول را تأیید نکرده بود، پولی از او دریافت نمی‌شد.

از آنجایی که استفاده از سرویس Alipay بسیار مقرون به صرفه‌تر از دریافت خدمات از بانک‌ها بود، این سرویس در بین مشاغل کوچک و متوسط ​​محبوب شد. در سال ۲۰۰۹ تعداد کاربران ثبت نام شده AliPay از ۲۰۰ میلیون نفر گذشت. در سال ۲۰۱۳ Alipay از PayPal به عنوان بزرگترین پلتفرم پرداخت موبایلی جهان پیشی گرفت. اکنون از معاملات ۱۸ ارز خارجی پشتیبانی می‌کند و خدمات پرداخت آن نه تنها توسط غول‌های وابسته به Taobao، Tmall، بلکه توسط بیش از ۴۶۰ هزار شرکت چینی آنلاین و آفلاین استفاده می‌شود. با همه اینها نتوانست در خارج از کشور چین گسترش زیادی پیدا کند.

در چین رقیب اصلی alibaba سرویس پرداخت رسانه‌های اجتماعی وی چت بود که در سال ۲۰۱۳ ظهور کرد. در آگوست همان سال سرویس پیام میکرو وی چت، اپلیکیشن کیف پول خود را منتشر کرد که هر کارت پرداخت صادر شده در چین را پشتیبانی می‌کرد. اکنون کاربران WeChat Pay می‌توانند حساب‌های بانکی با بانک‌های چینی و همچنین ویزا و مسترکارت صادر شده توسط بانک‌های خارجی را به کیف پول خود متصل کنند. در سال ۲۰۱۷ شرکت Tencent مالک وی چت، گزارش داد که آنها توانسته‌اند با ۶۰۰ میلیون کاربر فعال پرداخت های موبایلی از Alipay پیشی بگیرند. با این حال اگر سهم بازار را با حجم تراکنش‌ها مقایسه کنید، Alipay همچنان با ۵۴ درصد در مقابل ۳۷ درصد ویچت در سال ۲۰۱۷، در صدر باقی مانده است.

لیبرتی رزرو (Liberty Reserve)

Liberty Reserve را می‌توان به عنوان تلاشی ناموفق برای ایجاد یک تجارت انتقال پول ناشناس متمرکز در نظر گرفت، که در سال ۲۰۰۶ ایجاد شد. Liberty Reserve به کاربران این امکان را می‌داد تا در این پلتفرم حساب ایجاد کنند و بدون هیچ گونه تاییدیه‌ای به هر کسی پول انتقال دهند. حساب‌های کاربری تأیید نشده بودند و همچنین کاربران گزینه‌ای داشتند که اطلاعات حساب خود را از کسانی که به آنها پول ارسال می‌کنند، پنهان کنند.

با این حال این امکان باعث شد که لیبرتی رزرو به محبوب‌ترین مکان برای مجرمان سایبری تبدیل شود. لیبرتی رزرو توسط مقامات چندین کشور مجبور به تعطیلی شد و مروجین آن به دلیل پولشویی و حمایت از فعالیت های غیرقانونی زندانی شدند. در می ۲۰۱۳ این پلتفرم توسط مقامات نظارتی بسته شد.

 پرفکت مانی(Perfect money)

 پرفکت مانی یکی دیگر از پلتفرم‌های ارز دیجیتال که در سال ۲۰۰۷ ایجاد شد و خدماتی مشابه خدمات Liberty Reserve بدون نیاز به تایید را ارائه می‌دهد. از بین رفتن پلتفرم Liberty Reserve کاربران آن به پلتفرم های مشابه سرازیر کرد و این منجر به رشد پرفکت مانی شد. پرفکت مانی که با چندین ارز از جمله USD، EUR، GBP، BTC و غیره کار می‌کند. با این حال این پلتفرم در ایالات متحده در دسترس نیست.

روش پرداخت موبایلی در محل فروش

در فاصله کمی دستگاه‌های تلفن همراه به عنوان روش‌های پرداخت محبوب ظاهر شدند و به مشتریان این امکان را می‌دادند که پرداخت‌های تلفن همراه را از طریق کیف پول‌های تلفن همراه، مانند Apple Pay و Google Pay انجام دهند.

در اواسط دهه ۲۰۱۰ راه‌حل‌هایی برای نقل و انتقالات و پرداخت‌های آنلاین با استفاده از تلفن همراه ظاهر شد. در سپتامبر ۲۰۱۴ اپل مدل‌های جدید آیفون ۶ و همچنین اپل واچ را به نمایش گذاشت که مجهز به تراشه NFC برای پرداخت از طریق پایانه پرداخت بودند. در رونمایی ۹ سپتامبر ۲۰۱۴ تیم کوک، مدیرعامل اپل، اعلام کرد که در آینده نزدیک این سرویس جدید جایگزین کارت‌های پلاستیکی خواهد شد. اپل سیستم پرداخت Apple Pay را راه اندازی کرده است. کافی بود کاربران اطلاعات کارت را وارد سیستم کنند. شما یک گوشی هوشمند یا یک ساعت را به پایانه پرداخت می‌برید و پرداخت از طریق اسکنر اثر انگشت Touch ID تایید می‌شود. 

به موازات اپل، سیستم پرداخت الکترونیکی برای دستگاه های تلفن همراه توسط گوگل توسعه یافت. در سال ۲۰۱۵ گوگل Android Pay را براساس سیستم Google Wallet موجود، که در سال ۲۰۱۱ ایجاد کرده بود، راه‌اندازی کرد. در سال ۲۰۱۸ هر دو روش پرداخت تحت Google Pay ترکیب شدند. در سال ۲۰۱۹ حدود ۱۰ میلیارد پرداخت از طریق Apple Pay انجام شد.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDCs) ارزهایی هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می‌شوند. آنها جدا از ارزهای فیات، یکی دیگر از تعهدات این موسسات به شمار می‌روند. CBDCها اجرای سیاست‌های پولی را با حذف واسطه‌ها از سیاست و با ایجاد ارتباط مستقیم بین دولت و شهروندان عادی تسهیل می‌کنند. در این فرآیند دیگر نیازی به بانک‌ها و مؤسسات مالی توزیع پول ملی نخواهد بود.

بسته به کاربرد و نوع پیاده سازی آنها در اقتصاد، دو نوع CBDC می‌تواند وجود داشته باشد:

• CBDCها با کاربرد خرده فروشی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که برای تراکنش‌های روزانه مورد استفاده قرار گیرند. مثال برای آنها می‌تواند ارزهای فیات باشد. 
• در اجرای محدودتر این مفهوم، CBDCهای عمده فروشی برای تراکنش‌های انجام شده بین بانک‌ها و موسسات مالی استفاده می‌شود.

راه اندازی متمرکز تولید و توزیع ارز، مانند آنچه در حال حاضر نوسط بانک‌های مرکزی انجام می‌شود، از سیستمی از شماره‌های سریال استفاده می‌کند تا اطمینان حاصل شود که هر اسکناس منحصر به فرد است. ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)، نقش یک مقام مرکزی را در تضمین پرداخت بدهی و یکپارچگی تراکنش‌ها، ایفا می‌کنند. منتقدان CBDC به خطر ردیابی شهروندان یا کنترل کامل پول توسط مقامات مرکزی اشاره می‌کنند. همچنین خطرات امنیتی زیادی برای چنین سیستم‌هایی وجود دارد.

ارزهای مجازی (virtual currency)

ارزهای مجازی و پول دیجیتال دارای ویژگی‌های مشترک بسیاری هستند، اما استفاده از ارزهای مجازی بسیار محدودتر است. این ارزها به عنوان یک وسیله پرداخت در یک محیط خاص عمل می‌کنند و توسط توسعه‌دهندگان آن صادر و کنترل می‌شود. این ارزها در میان اعضای یک جامعه مجازی خاص مورد استفاده و پذیرش قرار می‌گیرند. شرکت‌های خصوصی در اینجا به جای دولت و بانک مرکزی نقش صادرکنندگان ارزش را بازی می‌کنند، بنابراین استانداردهای نظارتی یکسانی ندارند. یکی از نمونه های این نوع ارز، توکن‌هایی است که به عنوان ارزهای درون بازی استفاده می‌شود. با این که آنها دارای ارزش خاصی هستند و بازیکنان می‌توانند آنها را برای محتوای درون محیط بازی خرج کنند. با این حال آنها پول دیجیتال نیستند و شرکت‌هایی که با آنها معامله می‌کنند، نیازی به مجوز پول الکترونیکی ندارند.

تفاوت بین پول دیجیتال و سایر ارزهای دیجیتال

پول دیجیتال با همان مقادیر دیجیتالی که ذخیره شده نشان داده شده و به صورت آنلاین نیز منتقل می‌شود، بنابراین یک ارز دیجیتال است. با این حال این دو اصطلاح را نمی‌توان مترادف در نظر گرفت. اصطلاح ارز دیجیتال مالی همچنین برای ارزهای رمزنگاری شده، توکن‌های خاص مانند ICO یا ارزهای مجازی مانند ارزهای کسب درآمد از بازی‌های ویدیویی به کار می‌رود. همه این تغییرات منحصر به فرد ارز دیجیتال دارای ویژگی‌ها و کاربردهایی هستند که آنها را از پول دیجیتال متمایز می‌کند.

ارزهای دیجیتال به مانند پول دیجیتال ارزشی دارند که می‌تواند با نوسانات بازار تغییر کند. همچنین ارائه‌دهندگان کالا و خدماتی هستند که آنها را به عنوان پرداخت می‌پذیرند. اما شباهت آنها به همین جا خاتمه می‌یابد. در تقابل با پول دیجیتال، ارزهای دیجیتال توسط یک مرجع متمرکز اداره نمی‌شوند، بلکه یک سیستم همتابه همتا پیچیده و غیرمتمرکز، تراکنش‌های رمزنگاری را تایید و پردازش می‌کند. علاوه بر این عرضه و تقاضا تحولات بازار کریپتو تعیین می‌کند و ارزش ارزهای دیجیتال در نوسان است. ارزهای دیجیتال به عنوان یک فناوری نسبتاً جدید، هنوز به طور گسترده تنظیم نشده‌اند. در فرآیند پول الکترونیکی کلاسیک، یک مؤسسه مالی به عنوان یک واسطه بر تراکنش‌ها نظارت دارد. اما موسسات پول دیجیتال باید مقررات مبارزه با پولشویی، مبارزه با کلاهبرداری و شناخت مشتریان خود را رعایت کنند در غیر این صورت با عواقب قانونی آن مواجه خواهند شد. 

استیبل کوین‌ها با ترکیب استحکام پول دیجیتال با توزیع غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال در تلاش‌اند، پلی برای رسیدن به پول الکترونیکی ایجاد کنند. ارزش یک استیبل کوین در واقع توسط یک یا چند دارایی پشتیبانی می‌شود که برخی از آنها می‌توانند ارزهای فیات هم باشند.

استیبل کوین Libra 

یکی از برجسته‌ترین تلاش‌ها برای ساخت یک استیبل کوین جهانی، از طریق انجمن Diem متا و پروژه Libra بود که بعدها به Novi تغییر نام داد. این پروژه که به عنوان یک ارز دیجیتال جهانی فرامرزی اعلام شد ولی به دلیل تداخل با سیاست پولی ایالات متحده توسط سیاستگذاران رسمی تحت پیگرد قرار گرفت. مقامات ایالات متحده به متا اجازه ندادند تا سکه های بومی خود را بدون رعایت مقررات سختگیرانه بانکی منتشر کند. پروژه Novi رسماً مرکز تحقیقات ارزهای دیجیتال خود را تعطیل کرد و انجمن Diem دارایی‌های خود را در ایالات متحده و اروپا به فروش گذاشت.

ارز دیجیتال رمزنگاری شده

انواع ارز دیجیتال غیرمتمرکز وجود دارندو برای ساخت ارز دیجیتال الگوریتم‌های مختلفی استفاده می‌شود. آنها عملکرد مقامات مرکزی برای نظارت بر تولید و واسطه‌های مورد نیاز برای توزیع ارز را حذف می‌کنند. در مهندسی این ارزها از رمزنگاری استفاده می‌شود. امضاهای کور دیجیتال، هویت طرفین معامله را پنهان می‌کنند و مدارک دانش صفر جزئیات تراکنش را رمزگذاری می‌کنند. نمونه‌هایی از این نوع پول دیجیتال، ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم هستند.

ارز مالی یکی از انواع پول‌های دیجیتال است. با مراجعه به مقاله آن اطلاعات بیشتری به‌دست می‌آورید.

یکی از اهداف این نوع از پول دیجیتال حذف تاخیر زمانی و هزینه‌های عملیاتی تراکنش‌ها با استفاده از فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) است. در یک سیستم DLT، گره‌ها یا دفترهای مشترک به هم متصل می‌شوند تا یک شبکه مشترک برای پردازش تراکنش‌ها تشکیل دهند. این شبکه همچنین می‌تواند به سایر حوزه‌های تایید تراکنش گسترش یابد و زمان پردازش تراکنش‌ها را به حداقل برساند. شفافیت را برای مقامات و ذینفعان فراهم می‌کند و با حذف نیاز به پایگاه داده متمرکز سوابق، انعطاف پذیری شبکه مالی را بهبود می‌بخشد. پول دیجیتال همچنین با استفاده از یک سیستم اجماع الگوریتمی مشکل خرج کردن مضاعف را حل می‌کند. مشکلی که مربوط به اطمینان از این است که یک دارایی پول دیجیتال دو بار توسط یک شخص خرج نشود.

برای آینده تکامل سیستم های پرداخت الکترونیکی چه انتظاری وجود دارد؟

مجموع پول موجود در جهان حدود ۶۰ تریلیون دلار است که یک دهم آن به صورت سکه یا اسکناس نگهداری می‌شود و نود درصد باقیمانده به عنوان پول دیجیتال در سرورهای رایانه نگهداری می‌شود. اکثریت قریب به اتفاق تراکنش‌های ارزشی با انتقال داده‌های الکترونیکی از یک فایل رایانه‌ای به فایل دیگر بدون تبادل وجه نقد فیزیکی انجام می‌شوند. با توجه به این مزایا، پول دیجیتال به یک اولویت برای چندین دولت در سراسر جهان تبدیل شده است. طبق نظرسنجی فوریه ۲۰۲۱ صندوق بین المللی پول (IMF)، حدود ۱۱۱ کشور از ۱۵۹ کشور عضو آن در حال تحقیق یا برنامه ریزی برای معرفی پول دیجیتال در آینده نزدیک هستند.

اکنون تمرکز اصلی بر ترکیب همه راه حل های پرداخت در یک واحد است. کاربران نمی‌خواهند بین PayPal و Bitcoin یکی را انتخاب کنند، آنها می‌خواهند از همه چیز و ترجیحاً از یک رابط استفاده کنند. والکس در این مسیر حرکت می‌کند. مشتریان والکس می‌توانند برای نقل و انتقالات دارایی‌های خود، از انواع سیستم‌های پرداخت، نقل و انتقالات بانکی، ارزهای دیجیتال، کوپن‌های ویژه استفاده کنند و ارزهای دیجیتال خود را منتقل کنند.