درآمد حاصل از MEV چگونه غیرمتمرکز بودن اتریوم را تهدید می‌کند؟
آیا سازندگان سودجو بلاک در اتریوم چشم‌انداز غیرمتمرکز اتریوم را تهدید می‌کنند؟ در شبکه‌های بلاک چینی مانند اتریوم، اعتبارسنجی غیرمتمرکز زیربنای کل اکوسیستم را تشکیل می‌دهد. با این حال، به نحو تناقض‌آمیزی، فرآیند بسیار تخصصی ساخت بلوک‌هایی که تراکنش‌ها را ذخیره می‌کنند، ممکن است به آرامی در دست تعداد کمی از افراد قرار گیرد.
به گزارش والکس و به نقل از cryptoslate، با توجه به مطالعه انجام شده توسط توماس تییری (Thomas Thiery)، پژوهشگر اتریوم، ساخت بلوک به یک حوزه استراتژیک و سرنوشت‌ساز تبدیل شده است. سازندگان (builder) ماهر اکنون از الگوریتم‌های اختصاصی، همکاری‌های منحصربه‌فرد و استراتژی‌های آربیتراژ بهینه‌سازی شده در مقیاس کوچک استفاده می‌کنند تا کسب سود و احتمال دریافت حق ساخت بلوک را برای خود به حداکثر برسانند.
با سنجش زمان مزایده، بهینه‌سازی تاخیر ساخت بلوک (latency)، منابع جریان سفارش‌ها و بسته‌های تراکنش، بررسی‌های تییری پویایی رقابتی که اساس غیرمتمرکز بودن اتریوم را از بین می‌برد، آشکار ساخته است.
داده‌های ارائه شده توسط او نشان می‌دهند که انگیزه‌های اقتصادی، سازندگان را به سمت ادغام، همکاری و افزایش تخصص در جستجوی بی‌وقفه برای کسب سود سوق می‌دهد.
به گفته تییری، این روندها اگر کنترل نشوند، می‌توانند ارزش پیشنهادی اصلی که اتریوم به دنبال آن است را زیر سوال ببرند. این ارزش پیشنهادی اصلی تبدیل شدن به یک کامپیوتر جهانی است که توسط شبکه توزیع‌شده سهام‌داران اداره می‌شود، و نه حکومت گروهی متمکن و سرمایه‌دار.
پژوهش تییری واقعیت بلوک‌سازی امروزی را روشن می‌کند تا زمینه‌ای برای گفتگوی آگاهانه درباره راه‌حل‌های قابل ارائه برای حل مشکلات فراهم شود. در بخش‌های آتی، بینش‌های کلیدی از بررسی‌های او به خلاصه‌ای همه‌جانبه و قابل دسترسی برای جامعه ارزهای دیجیتال تبدیل می‌شوند.
دنیای پرسود ساخت بلوک
ساخت بلوک‌های جدید در شبکه‌های بلاک چینی مانند اتریوم توسط سازندگانی انجام می‌شود که به رقابت برای بسته‌بندی تراکنش‌ها در بلوک‌ها می‌پردازند و به دو شیوه اصلی در این زمینه سود دریافت می‌کنند:
جمع‌آوری کارمزد تراکنش‌ها
اولین منبع درآمد، بسته‌بندی تراکنش‌ها در بلوک و جمع‌آوری کارمزدهای مرتبط با آن است. وقتی کاربران تراکنش‌های خود را به شبکه ارسال می‌کنند، می‌توانند به صورت اختیاری «گس فی (Gas Fee)» را مشخص کنند که به سازنده برای اجرای تراکنش آنها پاداش داده شود. کل هزینه‌های جمع‌آوری‌شده از تمام تراکنش‌ها در یک بلوک، یک منبع درآمد برای سازندگان تشکیل می‌دهد.
بهینه‌سازی این فرآیند مستلزم بسته‌بندی حداکثر تعداد تراکنش‌های ارزشمند از صف ممپول (mempool) عمومی است. سازندگان، الگوریتم‌ها و استراتژی‌هایی را توسعه می‌دهند تا درآمد کلی خود از کارمزدهای بلوکی که ساخته‌اند را به حداکثر برسانند.
کسب سود از باندل‌های آربیتراژ
منبع درآمد دوم و البته سودآورتر مربوط به فرصت‌های آربیتراژ است که از ناکارآمدی‌های موجود در بازار بهره‌برداری می‌کنند. کاوشگران ماهر آربیتراژهایی مانند اختلافات قیمتی بین صرافی‌ها را شناسایی می‌کنند، و سپس تراکنش‌های مورد نیاز برای بهره‌برداری از این فرصت را با هم ترکیب کرده و به صورت یک باندل درمی‌آورند.
این باندل‌های انحصاری که اغلب یک صرافی متمرکز را در بر می‌گیرند، مستقیماً به جای اینکه به ممپول عمومی بروند به سازنده منتقل می‌شوند. سازندگان می‌توانند با اضافه کردن باندل‌های آربیتراژ به یک بلوک، قسمتی از اسپرد (Spread) مفید را جمع‌آوری کنند.
بعضی از سازندگان دست به همکاری‌های اختصاصی با کاوشگران می‌زنند تا به این باندل‌های خصوصی دسترسی پیدا کنند. مطالعات نشان می‌دهند که این باندل‌ها حدود ۸۰٪ از کل درآمد سازندگان را فراهم می‌کنند. رایج‌ترین و سودآورترین آربیتراژ شناخته شده، تبادلات بین پلتفرم‌های متمرکز و غیرمتمرکز را شامل می‌شود.
استراتژی‌های چیرگی بر ساخت بلوک
با بهره‌گیری از دانش فنی و همکاری‌های استراتژیک، سازندگان بلاک چین استراتژی‌های پیچیده‌ای را برای بهینه‌سازی سود خود از ساخت بلوک‌ها به کار می‌گیرند.
درک پاداش‌ها و پویایی‌های رقابتی بینش خوبی را در مورد خطرات متمرکز شدن ارائه می‌دهد و مکانیزم‌هایی را برای بهبود تمرکززدایی در سیستم معرفی می‌کند.
با توجه به تحلیل تییری از روش ساخت بلوک، سازندگان از روش‌های مختلفی برای بهینه‌سازی سود خود و احتمال برنده شدن در حق ایجاد بلوک استفاده می‌کنند. مطالعه تییری رفتار سازندگان و پیامدهای آن را با تحلیل زمان مزایده، بهینه‌سازی کارایی، منابع جریان سفارشات و استراتژی‌های آربیتراژ سودآور آشکار می‌کند.
سازندگان به تدریج مقادیر پیشنهادی خود را در طول اسلات ۱۲ ثانیه‌ای اتریوم افزایش می‌دهند تا تراکنش‌ها و ارزش استخراج‌پذیر بیشتری را دربرگیرند. با این حال، بیشتر پیشنهاداتی که در این مزایده برنده می‌شوند، در انتهای اسلات قرار دارند، که با پروتکل‌های اجماع سازگار است.
سازندگان به طرق مختلفی تاخیر در ساخت و کارایی را بهینه‌سازی می‌کنند. برخی از آنها به طور متناوب پیشنهاد ثبت می‌کنند تا رقبای خود را شکست دهند، در حالی که عده‌ای دیگر بر روی تجمیع پیوسته بلوک‌ها تمرکز دارند. به نظر می‌رسد که ابطال مقطعی پیشنهادات نیز به عنوان تاکتیکی برای پنهان‌سازی یا تعدیل ارزش عمل می‌کند.
سنجش خطر تمرکززایی
باندل‌های انحصاری تراکنش‌ها که از طریق کاوشگران (searcher) بدست می‌آیند حدود ۸۰٪ از درآمد سازندگان را تشکیل می‌دهند، که به نسبت تراکنش‌های ممپول عمومی بسیار بیشتر است.
تییری برای بیان دقیق‌تر این موضوع می‌گوید:
تراکنش‌های انحصاری ۳۰٪ از تعداد کل تراکنش‌ها و ۸۰٪ از کل مقدار پرداختی به سازندگان را تشکیل می‌دهند. چنین چیزی این فرضیه را تأیید می‌کند که اکثر تراکنش‌های ارزشمندی که ارزش قابل استخراج ماینر (MEV) را تولید می‌کنند، به صورت بسته‌بندی شده در باندل‌ها قرار می‌گیرند و به صورت انحصاری از کاوشگران به سازندگان منتقل می‌شوند.
این نکته به اهمیت همکاری‌های استراتژیک و همگام‌سازی عمودی در دستیابی به جریان سفارش‌ها اختصاصی اشاره دارد.
آربیتراژهای بین صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز به عنوان سودآورترین راه در بین انواع تراکنش‌های تحلیل شده در نظر گرفته شده است. مدتی پیش یک سازنده ماهر بیش از ۶۰٪ از این تراکنش‌ها را برنده شده است، که نمونه‌ای از مخاطرات حداکثر‌سازی و تمرکززایی بهینه‌سازی بیش از حد است.
تییری نتیجه گرفته که سنجش استراتژی‌ها و رفتارهای سازندگان می‌تواند به ساخت پروفایل‌هایی که به بررسی و ارزیابی گرایشات تمرکززایی می‌پردازند، کمک کند.
داده‌های او نشان می‌دهند که این مشوق‌ها، سازندگان را به سمت ادغام، همکاری و تمرکز روی یک موضوعیت خاص سوق می‌دهند – چیزی که تمرکززدایی را محدود می‌کند. مکانیزم‌هایی که تنوع بخشیدن به تکنیک‌ها و ارائه‌دهندگان را تشویق می‌کنند، می‌توانند با این نیروها به مقابله بپردازند.
به طور کلی، روندهای شناسایی شده توسط تییری نشان می‌دهند که رشد در این محیط پرریسک مستلزم بهره‌برداری از تأخیرهای ساخت، همکاری، انحصار و تمرکز است – که پیامدهایی را برای ساختار شبکه جهانی در بر دارد. درک این مسائل می‌تواند به ارائه راه‌حل‌های روشنی بینجامد.
پروفایل‌های رفتاری سازندگان (BBPs)
مطالعه تییری با نگاهی به پشت پرده اکوسیستم بلوک‌سازی اتریوم، به جامعه هشدار می‌دهد.
نیروهای اقتصادی و پاداش‌ها، این حوزه را به سمت تمرکززایی بیشتر، همکاری و ادغام با نهادهای سودآور هدایت می‌کند. در صورت عدم توجه به این موضوع، این تغییر مسیر با تئوری اصلی یک کامپیوتر جهانی غیرمتمرکز در تضاد است.
اما همچنان امید باقیست – توسعه‌دهندگان و پژوهشگران اتریوم با برآوردهای مبتنی بر داده‌های رفتار سازندگان، می‌توانند مسیر روشنی را انتخاب کنند. تییری مدل پروفایل‌های رفتاری سازندگان (BBPs) را با در نظر گرفتن بسیاری از معیارها مطرح کرده است. این مدل، زمان ارسال پیشنهادات، پیشرفت‌های حاصل شده در تاخیر ساخت، لغو پیشنهادها، دسترسی به جریان سفارشات و استراتژی‌های MEV را شامل می‌شود و به جوانبی مانند آربیتراژهای آنچین و صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز، حمله ساندویچی و لیکویدیشن نیز گسترش پیدا می‌کند.
تییری همچنین ابراز امیدواری کرده که جامعه با یکپارچه‌سازی معیارها و ویژگی‌های جدید، به افزایش کارایی استفاده از BBPs بپردازد تا ابهامات موجود درباره عملکرد سازندگان در تعامل آنها با کاوشگرها، رله‌ها و ولیدیتورها برطرف شود. به گفته او، این یک حرکت اساسی به سمت توسعه مکانیزم‌های قدرتمند محسوب می‌شود که میل به تمرکززایی را مهار، و مسیر را برای ساخت یک شبکه تامین منصفانه و تخصصی هموار می‌کند.
شایان ذکر است تیم توسعه دهنده اتریوم با ارائه طرح‌هایی از جمله جداسازی پروپوزرها از بیلدرها یا سازندگان به دنبال رفع این مشکل هستند.
